Когда влюблённые касаются друг друга кончиками пальцев, то в прикосновении исчезают двое и остаётся только НЕЖНОСТЬ — одна на двоих…
Когда влюблённые соединяют уста, то больше не существует губ, есть только ПОЦЕЛУЙ — один на двоих...
Когда влюблённые смотрят глаза-в-глаза, то соединяются души в потоке, который есть только ЛЮБОВЬ — одна на двоих…
Учись языку Сердца — у ветра и у цветов, у листвы и у ручья, у волн и у Солнца… И постепенно тишина твоего сердца зазвучит музыкой ЛЮБВИ!

- Отдать тебе любовь?
- Отдай!
- Она в грязи...
- Отдай в грязи!..
- Я погадать хочу...
- Гадай.
- Еще хочу спросить...
- Спроси!..
- Допустим, постучусь...
- Впущу!
- Допустим, позову...
- Пойду!
- А если там беда?
- В беду!
- А если обману?
- Прощу!
- "Спой!"- прикажу тебе..
- Спою!
- Запри для друга дверь...
- Запру!
- Скажу тебе: убей!..
- Убью!
- Скажу тебе: умри!..
- Умру!
- А если захлебнусь?
- Спасу!
- А если будет боль?
- Стерплю!
- А если вдруг - стена?
- Снесу!
- А если - узел?
- Разрублю!
- А если сто узлов?
- И сто!..
- Любовь тебе отдать?
- Любовь!..
- Не будет этого!
- За что?!
- За то, что не люблю рабов.

მიყურებ დაღლილი თვალებით ... და მკითხავ, ოდესმე თუ ვინმე მიყვარდა.
არ მიყვარს ეს კითხვა.... ო როგორ არ მიყვარს.... ისე კი ... ძალიან ძალიან მიყვარდა.

დრო თუ გვაბერებს, დრო გვიბრუნებს ახალგაზრდობას,
როცა მოხუცი მამის გვერდით შვილი დადგება,
სიყმაწვილეში გაცემული ბოლოს ფასდება
და სიბერეში სიჭაბუკედ გამოგვადგება.
ესაა სიბრძნე წუთისოფლის და სილამაზე,
შთამომავლობის გამრავლებით მიწა მშვენდება,
ყველა შენსავით რომ მოქცეს ამ ქვეყანაზე,
კაცობრიობა სამოც წელში გადაშენდება.
დაე, დაღუპვას ვინმე გონჯი ვერ გადაურჩეს,
ვინაც არ არის ღირსი, დარჩეს შთამომავალი,
შენ კი ბუნებამ უთვალავი გიძღვნა საუნჯე
და მოდგმისათვის საუკუნე მოგცა მრავალი.
ქვეყნის ბეჭედო, ამ სიბრძნეში ნუ დაეჭვდები
და გაამრავლე ქვეყნად შენი ანაბეჭდები.

ბესიკი
ამბავს ავწერ ადრინდელსა

ა. ამბავს ავწერ ადრინდელსა,
აღმკულების აღმკობასა,
ბ. ბულბულ ბევრად ბუდობასა,
ბედისაგან ბირებასა,
გ. გულთ ძგერასა გიშრისაგან,
გლონისაგან გოდებასა;
დ. დროიანათ დაწერასა
დიდსა დავწერ დიდობასა!

ე. ეთერივით ელით ენთებს,
ეკეთების, ეტურფების,
ვ. ვისა ვარდსა ვესუროდი,
ვნახე ვაშად ვასურვებდის;
ზ. ზურმუხტითა ზარქაშთაგან
ზრზოლებითა ზრზიალებდის,

ჱ. ჱერობითა ესრეთ ერთობს,
ჱ, სამოთხეს ედარების!
თ. თვალობა და თმა-თხზულობა
თამაშობდის თავად თებთა,
ი. ირმისაებრ იწყურობა,
ისტურობა ინდოელთა;
კ. კეთილობით კეკელაობს,
კაეშანს კრავს კარგ კოროლთა;
ლ. ლალებრივი ლოყა ლოშნით
ლერწამ ლალსთა ლალობათა.

მ. მუდამ მსურის მეფესთანა
მყოფობა და მდგომრეობა,
ნ. ნორჩისაგან ნებობაი,
ნარნარითა ნარეობა,
ო. ორთ ოქსიონთ ორხოობა,
ოროლითა ონარობა,
პ. პირისაგან პრწყინვალობა,
პალატთაგან პურეობა.

ჟ. ჟამებისგან ჟრჟინოობა,
ჟრელობასა ჟრიალობდის,
რ. რუსთველთაგან რიგიანად,
რაბამაბად რონინობდის;
ს. სუმბულთაგან სირინოზი
სარდიონად სრიალობდის,
ტ. ტრფიალობა ტანადისა,
ტურფობითა ტარტარობდის!

უ. უტრფიალესსა უფროსსა
უმეტეს უქებ ულვაშსა,
ფ. ფერთა ფაქიზთა ფლობასა,
ფერთა ფაიფორ ფრობასა,
კ. ქალთაგან ქედის ქებასა,
ქურციკთან ქამანდობასა,
ღ. ღაწვთა ღებილთა ღელვასა,
ღალიას ღადღადებასა.

ყ. ყირმიზ ყელსა ყველაყასა
ყანდობს ყუში ყველაკაი;
შ. შუბლთა შუქი შემოადგა,
შაბაშ შვენის შუბობაი;
ჩ. ჩინი ჩინთა ჩენილთაგან,
ჩენილ არის ჩუქობაი,
ც. ცითა ცრობა, ციაგობა,
ცხადი ცრობა, ცირობაი.

ძ. ძვირ-ძირობა ძღვენებისა
ძნელად, ძნიად ძიანობდის;
წ. წერწეტობა წენებისა
წალკოტს წინა წარმორბოდის.
ჭ. ჭეშმარიტი ჭაბუკობა,
ჭვრტიალითა ჭვირაობდის,
ხ. ხორხით ხვნეშა - ხათრობითა
ხანობითა ხარხარობდის.

ჴ. ჴელნი ჴრმობენ ხარებასა,
ჴოჴითაცა ჴარებასა,
ჯ. ჯიმშით ჯინობას ჯერობას,
ჯერნისაებრ ჯარობასა,
ჰ. ჰაერთაგან ჰალნობასა,
ჰეროვნობით აღმსთობასა,
ჵ. ჵორბებთაგან ჵორობასა,
ჵომერისგანა ჵორობასა!

მე სიყვარულის მონა არა ვარ,
რომ სიყვარული ფულივით ვფლანგო,
თუ გგონია რომ მე შენ მიყვარხარ,
ვაი შენს პატრონს,
ვაი შენს პატრონს!

dges shabatia xval kviraa, garajshi shemkavda mashina

chven poetebi sakartvelosi

ზღვას გამოექცა და ცხელ ქვიშაზე
მოკვდა პატარა, თეთრი თოლია,
მას სიყვარული უნდოდა მხოლოდ
და სიბრალული არ უთხოვია...

ზღვა იჩქაროდა,ზღვა იჩქაროდა,
ტალღა ცელავდა მაღალ ლიანებს,
ბებერ კვიპაროსს აღმოხდა ოხვრა,
-დაიგვიანე, დაიგვიანე...

მიყვარხარ ასეთი, მშვიდი და მდუმარე
როცა არ სჭირდებათ ტექსტებს კორექცია,
თვალებით თანხმობა, თვალებით უარი
და ამ უსიტყვობის მთელი კოლექცია
შენგან ვისახსოვრე. და სადმე თუ არის
მაგ შენს დუმილშიდაც არის პოეზია,
მიყვარხარ ასეთი, მშვიდი და მდუმარე
როცა არ სჭირდებათ ტექსტებს კორექცია..

მე არ მითხოვია შენთვის აღსარება,
ჩვენი განშორება იყო განაჩენი,
მხოლოდ სიყვარული რჩება მოგონებად,
რადგან სიცრუეა ყველა დანარჩენი...

შენ შეცდენილი ხარ ანგელოზი
მხრებზე ღვთიური თმები გაყრია
შენ შეცდენილი ხარ ანგელოზი
მაგრამ რატომღაც ქალს გეძახიან.
უცხოს და ცისფერს ბრბო ვერ აგიტანს
ბაღს გაგითელავს და აგიოხრებს
შენ გამოგძერწა ზეცამ მთვარიდან
ქალის ტანით და ქალის მიმოხვრით
და მოგისაჯა მამრის გაოფლილ
ხარბ, გაუმაძღარ სხეულზე იწვე
შენ სასჯელს იხდი...
შენ თეფშებს რეცხავ, ახურებ ღუმელს
ოდნავ დახრილი ხეხავ იატაკს
მერე შლი ლოგინს , ასწორებ ბალიშს
წვები ალერსის მაცდური ნიღბით
და ბედნიერი გეხვევა ქმარი
ქმარმა რა იცის
რომ სასჯელს იხდი

ლურჯი ღამიდან წვიმა კი არა,
ტკივილიანი ცრემლები ცრიან.
ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით,
ანდა შევხვდებით ძალიან გვიან.
ვიცი,წაიღებს დრო ყველა ტკივილს,
გული იმედებს კვლავ ჩაისახავს,
მაგრამ ნუ მეტყვი აღარ ვიტირო,
ნუ დამამშვიდებ, სანამ მიყვარხარ!
სანამ მიშფოთებს სულს მოგონება,
სანამ ბოროტი ქარები ქრიან
და სანამ ვიცი, თუკი შევხვდებით,
იქნება უკვე ძალიან გვიან...

მე გენდობოდი, შენ ვერ გაიგე
მიმატოვე და სხვაში გამცვალე....
ვერ დამაფასე?.... კაი ჭირიმე....
მეც იქით წავალ, ვინც დამაფასებს....

ძაან ძაან მაგარია ოჰო, მეც შენსავით ვაფასებ პოეზიას. მაგარი კაცი ხარ

magadia

В минуту тоски и разлуки в минуту тревожного дня, возьми сигарету в руки, и крикни: "Все это хуйня!" А после возьми стакан виски и выпей его не спеша, и пусть все завидуют суки, что моя хороша!!!

მე მირჩევნია, ვზიდო ხუნდები
ვიდრე ვიცხოვრო ვიღაცის ნებით
მე ის მსურს-ჩემთვის რაც შეშურდებათ
ანდა-ტკივილით დათმობენ სხვები

Автор слов - Энтин Ю., композитор - Крылатов Е. 



Слышу голос из Прекрасного Далека
Голос утренний в серебряной росе
Слышу голос и манящая дорога
Кружит голову как в детстве карусель
Прекрасное Далеко
Не будь ко мне жестоко
Не будь ко мне жестоко
Жестоко не будь
От чистого истока
В Прекрасное Далеко
В Прекрасное Далеко
Я начинаю путь
Слышу голос из Прекрасного Далека
Он зовет меня в прекрасные края
Слышу голос голос спрашивает строго
А сегодня что для завтра сделал я
Прекрасное Далеко
Не будь ко мне жестоко
Не будь ко мне жестоко
Жестоко не будь
От чистого истока
В Прекрасное Далеко
В Прекрасное Далеко
Я начинаю путь
Я клянусь что стану чище и добрее
И в беде не брошу друга никогда
Слышу голос и спешу на зов скорее
По дороге на которой нет следа
Прекрасное Далеко
Не будь ко мне жестоко
Не будь ко мне жестоко
Жестоко не будь
От чистого истока
В Прекрасное Далеко
В Прекрасное Далеко
Я начинаю путь
Прекрасное Далеко
Не будь ко мне жестоко
Не будь ко мне жестоко
Жестоко не будь
От чистого истока
В Прекрасное Далеко
В Прекрасное Далеко
Я начинаю путь

ისევ მივდივარ,ისევ ცრემლები,
გახსოვდეს,ჩემო,მე დავბრუნდები!
დავბრუნდები და შენთან დავრჩები
და აწი არსად არ წავალ შენგან…
თუნდაც ოჯახმა მისაყვედუროს,
დედამ იტიროს,მამა გაბრაზდეს,
მე ჩემს მომავალს ჩემით განვსაზღრავ
და ჩემით ვირჩევ მომავალ საქმეს…
მე დავიღალე განშორებისგან,
ათას კილომეტრს ვერ უძლებს გული!
შენი სახლიდან ჩემამდე მანძილს
გაუძლებს მხოლოდ ეს სიყვარული!
უბერავს ქარი და არხევს ფოთლებს,
ერთ დღეს უშენოდ მეორე მოსდევს…
მე დავიღალე დღეების დათვლით,
დავდივარ ასე,მწუხარე სახით…
მე მინდა დავთვრე და დამავიწყდეს
ყველა ის დარდი,რაც მე მადარდებს.
მე მინდა ძილი,ძილი იმ დრომდე
ვიდრე არ ვნახავ შენს ლამაზ სახეს…
ოქტომბრის წვიმა ასველებს ქუჩას,
ფანჯრის რაფაზე სიმღერას უკრავს,
მე ვერ ველევი შენს ლამაზ ტუჩებს,
მწვანე თვალებში კვლავ სევდა სუფევს…
კიდევ ერთი დღე ჩაბარდა წარსულს
კიდევ ერთი თვე მოთმენა არ მსურს!
მე მინდა ხვალვე მოვიდე შენთან
მაგრამ წყეულ დროს სწრაფად სვლა არ სურს…
რამდენი დარჩა?ორი თუ სამი?
სამ დღეს რა გაძლებს უშენოდ,ჩემო????
ისიც არ ვიცი,სამი თუ დარჩა…
ნეტავ ვინ იცის,თუ არა ღმერთმა?..
თვალს გადავავლებ ძველ ჩანაწერებს
(დღიურს ვგულისხმობ,ალბათ მიმიხვდი)
ჩემი ცხოვრების ძველი კადრები
გულის სიღრმიდან ამოტივტივდა…
…კაფე ნიკალა და ზოოპარკი,
ალექსანდროვი,ოპერის ბაღი,
ის დღე თუ გახსოვს,რაგბს რომ ვუყურეთ?
ვიცი,რომ გახსოვს შენ ვაკის პარკი…

დღიურის კიდევ ერთ დღეს გადავშლი..
კვირა გავიდა,და მეც წავედი.
მაგრამ გულიდან არ წაიშლება
ნოემბრის ოქროს დღე,ოცდაშვიდი!
ახალი წელიც დადგა,ლამაზო,
იანვარია,დრო თითქოს მიწქრის!
შენ მენატრები რაღაც უსაზღვროდ
ღამეს ვათენებ ოცნებით,ფიქრით…
არ მეხერხება ლექსების წერა,
მხოლოდ უაზროდ ვარითმებ სიტყვებს.
მაგრამ ‘’უაზრო’’ მხოლოდ რითმაა,
ყველა სიტყვა კი სიყვარულს ნიშნავს!